A PRAYER BEFORE DAWN (2017)
Helly Cherry
Ako kultni Ponoćni ekspres ima kakvog-takvog naslednika u 21. veku onda to mora biti "A prayer before dawn" iz 2017, film o mladom i problematičnom britanskom bokseru koji završava u gromoroznom tajlandskom zatvoru u kome pokušava da preživi boreći se na međuzatvorskom borilačkom turniru.
U suštini, oba filma tematizuju svako moguće potonuće belog, dakle otpadničkog i autsajderskog zapadnjačkog muškarca u „prokletoj avliji“ nekog njegovoj kulturi i odgoju udaljenog istočnajčkog sveta u kome vladaju neka druga pravila i zakoni.
Sniman u pravom tajlandskom zatvoru koji nakrcavaju do poslednjeg milimetara nagi, znojavi, istetovirani otpadnici od društva i sistema, ovaj film sirovo zalazi u najsitnije detalje dnevnog bitisanja glavnog lika Bilija koji se totalno dekonstuiše kao osoba ogrezla u drogu i samodestrukciju, ne bi li pokušao kroz borbu da izgradi sebe kao ličnost vrednu spasenja u ovom paklu. Teško da je ikada snimljen znojaviji film, film u kome se više nagih muških tela sudaralo i stiskalo jedno među drugima, u kome znoj, vlaga, bol i bezizlaz izbijaju iz svakog atoma kadra.
Ono što je Džo Kol (poznatiji našoj publici kao jedan od braće Šelbi u seriji „Peaky Blinders“) uradio u ovoj ulozi, način na koji je preneo bol, bes, neizdrž, destrukciju i bezizlaz glavnog lika koji se polagano penje ka iskupljenju, prevazilazi norme i aršine kojima Oskar meri svoje nominovane i prelazi u neku drugu kategoriju koju su ponekad dosezali Danijel Dej Luis ili Rober De Niro u svojim metodički prenapornim ulogama. Apsolutni kinematografski dragulj.
Sniman u pravom tajlandskom zatvoru koji nakrcavaju do poslednjeg milimetara nagi, znojavi, istetovirani otpadnici od društva i sistema, ovaj film sirovo zalazi u najsitnije detalje dnevnog bitisanja glavnog lika Bilija koji se totalno dekonstuiše kao osoba ogrezla u drogu i samodestrukciju, ne bi li pokušao kroz borbu da izgradi sebe kao ličnost vrednu spasenja u ovom paklu. Teško da je ikada snimljen znojaviji film, film u kome se više nagih muških tela sudaralo i stiskalo jedno među drugima, u kome znoj, vlaga, bol i bezizlaz izbijaju iz svakog atoma kadra.
Ono što je Džo Kol (poznatiji našoj publici kao jedan od braće Šelbi u seriji „Peaky Blinders“) uradio u ovoj ulozi, način na koji je preneo bol, bes, neizdrž, destrukciju i bezizlaz glavnog lika koji se polagano penje ka iskupljenju, prevazilazi norme i aršine kojima Oskar meri svoje nominovane i prelazi u neku drugu kategoriju koju su ponekad dosezali Danijel Dej Luis ili Rober De Niro u svojim metodički prenapornim ulogama. Apsolutni kinematografski dragulj.
Slobodan Novokmet