Samavayo - Vatan: Političkim stavom do jednih od predvodnika žanra
Helly Cherry
Peti album berlinskog prog-psych-stoner benda Samavayo stigao je u moj plejer pre neki dan i kako sam krenuo da ga slušam, vrtim ga iznova i iznova. Ako bih rekao da zvuče kao miks bendova Kyuss, Truckfighter i Tool da li bih vas više zainteresovao za ovaj bend? Ako bih rekao da se mogu čuti i uticaji Zeppelina, Hendrixa i Sabbatha? Postoje oni još od 2000. godine i cenjen su klupski bend u Nemačkoj. Svirali su kao podrška grupama kao što su Biffy Clyro, Nebula ili Mustasch. Takođe i na velikim festivalima Rock Am Ring ili Hurricane Festival u Nemačkoj. Cenim da su stvaranjem ovog i ovakvog albuma dobili šansu za stepenik više što se tiče popularnosti.
Produkcija, svirka, tekstovi – sve je ovde odlično. Pevanje je nešto drugačije nego što smo navikli kod stoner bendova, jer Behrang Alavi, gitarista i pevač (inače sin političkog azilanta iz Irana), namerno ili slučajno zvuči kao Maynard James Keenan, naročito u prvoj pesmi “Prevarication Nation” koja mi je uz “Time To Die” i najbolja na ploči. Pesma naslovljena kao i album “Vatan” je nešto psihodeličnija, teža i sa “čudnijim vokalom”, a otpevana je na farsi (persijskom) jeziku! Braća Voland, Andreas i Stephan su odrastali u DDR-u i čine ritam sekciju ovog moćnog trija. Njihov doprinos je ogroman i jasno se može čuti u pesmi “Sirens” koja uz to što ima “tribal” ritam predstavlja nedvosmislen omaž grupi Black Sabbath. “Hate Of Thousands” je pesma na koju bi bili ponosni i pioniri ovog žanra “Kyuss” ili “Monster Magnet”, a “Marionette” pokazuje da Samavayo ima jasan politički stav od kojeg bend nikad nije bežao. Na kraju, “Children Of Kobane” je pesma o gradu koji je gotovo uništen u Sirijskom ratu, a svima je poznatiji po arapskom nazivu Ajn El Arab i u kojem bend opisuje svu besmisao rata :
lying in the grave, they were supposed to play
a smile to the sky, unforgotten cries
sacrificed in vain, the innocence remains
unrelenting lives through the children’s eyes
Smatram da je ovo do sada najbolji album benda i da svako ko preferira pobrojane žanrove treba da ga posluša. Da li će mu se svideti kao meni, to ne znam, ali znam da bend zaslužuje titulu „jedan od predvodnika stoner rocka“ kako napisaše u jednom od brojeva časopisa „Decibel“.
Zoran Popnovakov
Produkcija, svirka, tekstovi – sve je ovde odlično. Pevanje je nešto drugačije nego što smo navikli kod stoner bendova, jer Behrang Alavi, gitarista i pevač (inače sin političkog azilanta iz Irana), namerno ili slučajno zvuči kao Maynard James Keenan, naročito u prvoj pesmi “Prevarication Nation” koja mi je uz “Time To Die” i najbolja na ploči. Pesma naslovljena kao i album “Vatan” je nešto psihodeličnija, teža i sa “čudnijim vokalom”, a otpevana je na farsi (persijskom) jeziku! Braća Voland, Andreas i Stephan su odrastali u DDR-u i čine ritam sekciju ovog moćnog trija. Njihov doprinos je ogroman i jasno se može čuti u pesmi “Sirens” koja uz to što ima “tribal” ritam predstavlja nedvosmislen omaž grupi Black Sabbath. “Hate Of Thousands” je pesma na koju bi bili ponosni i pioniri ovog žanra “Kyuss” ili “Monster Magnet”, a “Marionette” pokazuje da Samavayo ima jasan politički stav od kojeg bend nikad nije bežao. Na kraju, “Children Of Kobane” je pesma o gradu koji je gotovo uništen u Sirijskom ratu, a svima je poznatiji po arapskom nazivu Ajn El Arab i u kojem bend opisuje svu besmisao rata :
lying in the grave, they were supposed to play
a smile to the sky, unforgotten cries
sacrificed in vain, the innocence remains
unrelenting lives through the children’s eyes
Smatram da je ovo do sada najbolji album benda i da svako ko preferira pobrojane žanrove treba da ga posluša. Da li će mu se svideti kao meni, to ne znam, ali znam da bend zaslužuje titulu „jedan od predvodnika stoner rocka“ kako napisaše u jednom od brojeva časopisa „Decibel“.
Zoran Popnovakov