Ambient muzika, sa svim svojim derivatima, možda je bila tip zvuka koji se više od svih drugih nalazio na samoj granici između konvencionalne, priznate muzičke umetnosti i zvučnog izražavanja van granica onoga što doživljavamo kao muzika, gde se nalazi Noise zvuk. Svakako, ono što je za sve ambijentalne pravce najbitnije je atmosfera koju stvaraju svojim zvučnim pejzažima, i ideja koju prenose slušaocima, donsono, ambijentalna dela moraju u sebi sadržati priču, emociju, misao, i moraju je u svom izrazu dovesti do maksimuma.
Dichtomy Engine je domaći projekat, veoma neobičnog zvuka, koji nastaje kombinovanjem ambijentalnih elemenata, sa Noise uticajima i sve to sa inovativnim ličnim pečatima koji variraju od izdanja do izdanja, u zavisnosti od tematike kojom se bave. Pomenimo neka od prošlih ostvarenja, Decoding the Quasar Signals na kom je osetniji Noise prizvuk, sasvim prikladan opisu ovih kosmičkih pojava. A, tu je i nešto drugačiji One's Silence. Sada je pred nama Transcend, najnovije ostvarenje sa potpuno drugačijom i neočekivanom tematikom.
Sam naziv albuma, već upućuje na kako filozofiju, tako i istočnjačke religije, odnosno ideologije. Naravno, zvuk odgovara ovoj tematici i najpre se manifestuje u tipično istočnjačkoj upotrebi skala, a potom je izrazito prisutan i u nekim ritmičnim sekvencama. Na početku albuma, susrećete se sa intro pesmom pod nazivom Radio Hallway, koja je izrazito zanimljiv zvučni kolaž, gotovo filmskog prizvuka. Zvuk menjanja radio stanica i najzad, zaustavljanje na poznatom uputstvu za uvod u meditaciju. Na intro se nastavlja pesma Mouth koja uvodi zvuk albuma, sa neobičnom zvučnom teksturom. Nakon nje, sledi pesma Throat, malo drugačijeg karaktera, sa izraženijim ritmičnim delom i dubljim teksturama. Album nastavlja preko još jedne filmske- Spine, koja dalje razvija istočnjački prizvuk, preko najneobičnije, If the Heart is Open, a zatim Eyes, Sleep, sve do neverovatne i melodične Breast Bone u kojoj se donekle gubi istočnjački osećaj. Zatim slede In the Centre of the Brain, Neck i album se završava sa najdužom pesmom, Arouse.
Sa ovim albumom, Dichotomy Engine stvara novu igru sa zvukom, i dalje kombinujući Noise elemente sa ambijentalnim ostvarenjima, poput J.M.Jarre-a iz svojih najboljih dana, a tu su i nezaobilazni sample-ovi koji stvaraju osećaj skoro zvučnog filma. Pesme na albumu svojim nazivima, odnosno tematikom u većem delu prate ključne čakre -energetske tačke čovekovog tela, i na taj način upotpunjavaju ceo zvuk, pretvarajući album ne u skup pesama, već u jednu zatvorenu celinu, gotovu priču sa svojom porukom koja je svakako preporuka svakome ko ceni avangardni zvuk i svakome ko je spreman da pođe na ovo jednočasovno krstarenje snovima, zvukom i energijom.
Igor Vujčić
